ΑΝΤΙΜΗΛΟΣ

H Αντίμηλος Βρίσκεται  βορειοδυτικά της Μήλου, σε απόσταση 5 μιλίων από το ακρωτήριο Βάνι. Οι ντόπιοι τη λένε Ερημόμηλο και έτσι ονομαζόταν ήδη από το Μεσαίωνα. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Εφύρα, δηλαδή σκοπιά. Πράγματι από την κορυφή της βλέπει κανείς μεγάλο μέρος του πελάγους. Λέγεται ότι εκεί οι σύντροφοι του Οδυσσέα σκότωσαν τα βόδια του Ήλιου. Το νησί ανήκει στο ηφαιστειακό τόξο του Νοτίου Αιγαίου. Αποτελείται από ένα ογκώδες ορεινό συγκρότημα, με απότομες πλαγιές που πέφτουν κάθετα στη θάλασσα, χωρίς να σχηματίζουν ακτές. Μόνο τα ανώτερα τμήματα είναι ομαλότερα. Ήταν ενεργό ηφαίστειο έως την αρχή της Τεταρτογενούς περιόδου, ενώ σήμερα υπάρχει ανενεργός κρατήρας στην κορυφή του νησιού, σε ύψος 670 μέτρων. Εντυπωσιακοί είναι οι ηφαιστειακοί σχηματισμοί σε όλη του την έκταση.

Χλωρίδα και πανίδα. Η Αντίμηλος είναι άδενδρη, αλλά πλούσια σε θαμνώδη βλάστηση (φρύγανα, μακκία, θυμαριές, ασπάλαθοι κ.ά.). 'Εχει χαρακτηριστεί εθνικός δρυμός και έχει ενταχθεί στο δίκτυο NATURA 2000. Συγκεκριμένα φιλοξενεί ένα σπάνιο είδος αιγάγρου όμοιο με εκείνο της κρητικής Ίδης, της ισπανικής Γρανάδας και των Βόρειων Σποράδων. Το είδος όμως απειλείται από τις επιμειξίες με κατοικίδιες αίγες. Στο νησί επιχωριάζουν επίσης και τα ενδημικά είδη Macrovipera schweizeri, η κοινώς αποκαλούμενη οχιά της Μήλου, ένα από τα πλέον δηλητηριώδη αλλά και απειλούμενα με εξαφάνιση φίδια του ελλαδικού χώρου, καθώς και η σαύρα Podacris milensis. Επίσης, συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των 196 σημαντικών για τα πουλιά περιοχών της Ελλάδας (ΣΠΠΕ).

Λείψανα κατοίκησης και αρχαιολογικά ευρήματα. Η Αντίμηλος σήμερα είναι ακατοίκητη, παρόλα αυτά λείψανα από περιτοιχίσματα χωραφιών και ίχνη από αλώνια μαρτυρούν παλαιότερη κατοίκηση. Η αφθονία επεξεργασμένων οψιανών και οι αρκετές χάλκινες αιχμές βελών δηλώνουν κατοίκηση και σε Προϊστορικούς χρόνους. Στην κορυφή της Αντιμήλου υπάρχει κυκλική δεξαμενή από ορθογώνιους λίθους, τοποθετημένους με τέτοιον τρόπο, ώστε τα τοιχώματα να διευρύνονται κλιμακωτά όσο πλησιάζουν προς την επιφάνεια. Χρονολογείται πιθανότατα στη Ρωμαϊκή ή την Παλαιοχριστιανική περίοδο. Λίγο πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Πολεμικό Ναυτικό εγκατέστησε κοντά στην κορυφή παρατηρητήριο και σταθμό ασυρμάτου κατασκευάζοντας μικρό οίκημα και υπόγεια δεξαμενή. Αξιος αναφοράς είναι ο θρύλος σχετικά με ένα στοιχειό, τον Αράπη, που υποτίθεται πως ζούσε στην ομώνυμη σπηλιά και δεν άφηνε κανένα να πλησιάσει το νησί. Το ελληνικό κράτος έχει χαρακτηρίσει την Αντίμηλο περιοχή ιδιαίτερου κάλλους.